Οι βρώμικοι μετανάστες έρχονται με «γεμάτες βαλίτσες»

 

 

Τρόπος επίδειξης ισχύος, μονάδα μέτρησης οικονομικής επιφάνειας, εγγύηση ελευθερίας ή ακόμα και όχημα πολιτικής επιρροής, το διαβατήριο μιας ακόμη χώρας ή πολλών, που συνεπάγεται υπηκοότητα, είναι σαν «commodity» για τους πλούσιους και τις χώρες που τα παρέχουν. 

 

Τα πρόσωπα αυτά, έχουν σε πολλές και αποδεδειγμένες περιπτώσεις παίξει βαθιά αποσταθεροποιητικό ρόλο στα πολιτικά και κοινωνικά δρώμενα, δρώντας ως το μακρύ χέρι άλλων χωρών ή ως ενδιάμμεσοι.

 

Εσχάτως, μάλιστα, αποδεικνύεται σε περιπτώσεις στη Μεγάλη Βρετανία, τη Γερμανία, τις ΗΠΑ και… την Ελλάδα, ότι κάτοχοι χρυσών-visa δρουν ως πράκτορες. 

 

Οι ίδιοι συνδέονται με υποθέσεις χρματοδότησης της ακροδεξιάς, με στόχο την πρόκληση κοινωνικών αντιδράσεων και εν τέλει την πολιτική αποσταθεροποίηση και την πτώση κυβερνήσεων.

 

 

Ρώσοι ολιγάρχες και κινέζοι «επενδυτές» ήταν οι βασικές κατηγορίες πλουσίων που απέκτησαν ευρωπαϊκά διαβατήρια τα τελευταία χρόνια, ενώ οι Σαουδάραβες, αποτελούν κατά πάγια τακτική «καλούς» πελάτες στη μπίζα των διαβατηρίων. 

 

Γεωργιανοί, Ουκρανοί, Τούρκοι και Ινδοί χρησιμοποιούν συχνά την ίδια μέθοδο.

 

 

Το σκάνδαλο με τις χρυσές visa στην Ελλάδα, αντίστοιχες υποθέσεις στη Μάλτα, την Κύπρο, τη Βουλγαρία ανέδειξαν κάτι που αρκετοί ήξεραν, αλλά πολύ λίγοι κατανοούσαν, τη μπεγάλη μπίζνα της πώλησης υπηκοότητας, τη σύνδεσή της με το ξέπλυμα μαύρου χρήματος και την άσκηση πολιτικής επιρροής.
 

 

Ενώ λοιπόν ο Τραμπ και οι ακροδεξιοί στοχοποιούν τους πρόσφυγες από τις εμπόλεμες ζώνες και τους οικονομικούς μετανάστες ως εν δυνάμει εγκληματίες, στην πραγματικότητα, όπως αποδεικνύουν οι τελευταίες εξελίξεις -αλλά και οι παλαιότερες- είναι οι white collar «μετανάστες» αυτοί που όχι μόνο εισέρχονται παράτυπα, αλλά και παράνομα, καθώς αν και έχουν χαρτιά, αυτά σε πολλές περιπτώσεις, είναι παρανόμως κτηθέντα, έχουν δηλαδή διαφθείρει το μηχανισμό της χώρας που εισέρχονται πριν καν αποκτήσουν -παρανόμως- την υπηκοότητα.
 

 

Σε αντιδιαστολή με τους ανθρώπους που διασχίζουν θάλασσες και αν είναι τυχεροί θα επιζήσουν για να χαρακτηριστούν παράτυποι -στην καλύτερη περίπτωση- μετανάστες και εν συνεχεία θα στοιβαχθούν στα hot spots σε άθλιες συνθήκες επιβίωσης, οι πλούσιοι θα πληρώσουν για να αποκτήσουν νόμιμα χαρτιά, αλλά σε πολλές περιπτώσεις με παράνομο τρόπο.
 

 

Αυτοί, οι πλούσιοι, παράνομοι μετανάστες εισάγουν de facto την εγκληματικότητα, χρησιμοποιούν το χρήμα για να διαφθείρουν, να υπονομεύσουν και να απαξιώσουν πρόσωπα, διαδικασίες, θεσμούς και την αξιοπιστία της χώρας. 

 

Σε άλλες περιπτώσεις, όπως στη Danske και στη Deutsche Bank αποτελούν όχημα για πολιτική επιρροή ξένων κυβενήσεων, προώθηση συμφερόντων, ενώ πολλέςφορές πρόκειται για πρόσωπα βιτρίνα για εμπόριο ναφκωτικών.
 

 

Στην Ευρώπη το θέμα έχει αρχίσει να μπαίνει στην ατζέντα από το 2017, όταν μετά τη ρωσική παρέμβαση στις εκλογές διαπιστώθηκε ο ρόλος μεμονωμένων προσώπων και ο τρόπος που αυτά βρέθηκαν στη χώρα, απέκτησαν επιρροή και προσβάσεις. 

 

Τώρα η ΕΕ βάζει μπλόκα στους Ρώσους και τους Κινέζους, ωστόσο, η πρωτοβουλία αυτή ίσως αποδειχθεί «πολύ λίγο, πολύ αργά», καθώς οι διαδικασίες έχουν υπονομευθεί, η αξιοπιστία χαθεί και η ακροδεξιά χρηματοδοτείται απρόσκοπτα.

 

 

Πόσο κάνει όμως ένα τέτοιο διαβατήριο, που δεν περνάει από τη συνήθη διαδικασία εγκρίσεων, απορρίψεων και δεν καλούν τον υποψήφιο για συνέντευξη να τον εξετάσουν στα ελληνικά του και στη γνώση της πολιτικής κατάστασης της χώρας υποδοχής, αλλά το παραλμβάνει μέσω πληρεξούσιου δικηγόρου και αφού έχει καταθέσει τα λεφτά στην τράπεζα, έχει αγοράσει ακίνητα ή μετά την αγορά μετοχών; 

 

Και μιλάμε πάντα για το νόμιμο κόστος, η «μίζα» δεν περιλαμβάνεται στην τιμή…

 

Φθηνότερο από ένα Gulfstream, πιό εύχρηστο από ένα superyacht, ένα δεύτερο διαβατήριο – ή ένα τρίτο ή τέταρτο – είναι ένα ακόμα asset στην προσωπική περιουσία των υπερ-πλουσίων.
 

 

Ακόμη και οι πλέον ισχυροί πολίτες του κόσμου, φαίνεται ότι χρειάζονται ένα σχέδιο Β.
 

 

Οι πλούσιοι αγοραστές «αναζητούν ασφάλεια» δήλωσε στο Bloomberg ο Christian Kalin, πρόεδρος της Henley & Partners, ο οποίος παρέχει συμβουλές για την υπηκοότητα και δημοσιεύει βαθμολογίες όπως ο δείκτης ποιότητας της ιθαγένειας (η Γαλλία είναι Νο. 1).
 

 

Ο Καλίν, κατατάσει την ανάγκη ασφάλειας έναντι εξεγέρσεων και κοινωνικών αναταραχών ως το βασικό λόγο πίσω από την ανάκγκη απόκτησης πολλαπλών διαβατηρίων, που δείχνει ότι οι πλούσιοι γνωρίζουν ότι ο πλουτισμός τους είναι σε βάρος άλλων και απλά θέλουν να μεταφέρουν αυτή τη νοοτροπία αλλού…
 

 

Ενώ πολλά έθνη, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ, επιτρέπουν στους νόμιμους κατοίκους να έχουν την ευκαιρία να υποβάλουν αίτηση για ιθαγένεια, αφού πληρούν ορισμένα κριτήρια, μόνο 10 χώρες επιτρέπουν σε αλλοδαπούς να αποκτήσουν απλώς την υπηκοότητα.
 

Μόνο οκτώ από αυτές, όμως, χαρακτηρίζονται από το ΔΝΤ ως offshore οικονομικοί παράδεισοι. 

 

Αν και ο Καλίν σημείωσε ότι η σταθερότητα, και όχι η φοροαποφυγή, είναι το κίνητρο, η προτίμηση των φορολογικών παραδείσων, δείχνει τη σύνδεση των δύο και την ποιότητα των εν δυνάμει υπηκόων.
 

 

Πλέον, τα πολλαπλά διαβατήρια κατατάσσονται μέσα στα βασικά περιουσιακά στοιχεία ενός υπερ-πλούσιου, που σέβεται τον εαυτό του και θέλει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη από το διεθνές επιχειρηματικό jet set.

https://www.crisismonitor.gr

 

 

 

 

theologos vasiliadis